مبتکران شیمی

آب به عنوان یکی از حیاتی ترین عوامل رشو نمو تمامی موجودان زنده شناخته می شود . محدود بودن منابع آبی و آلودگی هایی که انسان وارد آب می کند ، ایجاب می کند تا تصفیه و پاکسازی این ماده حیاتی بسیار مهم و اساسی باشد . 

بسته به نوع آب (دارای سر منشا طبیعی ، پساب صنعتی ، فاضلاب خانگی و ..) فرآیندهای متفاوتی برای تصفیه مورد استفاده قرار می گیرند . آنچه که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت فرآیندهای انعقاد و لخته سازی هستند که از اهمیت بالایی برخوردار هستند . 

انعقاد 

ناخالصی هایی مانند ذرات رس ، باکتری ، میکروب ها و ... باعث به وجود آمدن کدورت و تغییر رنگ آب می شوند ، این ترکیبات به دلیل محلول بودن و عدم تمایل به ته نشینی در آب با استفاده از ته نشینی و فیلترهای معمولی از آب جدا نمی شوند . 

این ذرات عموما دارای بار همنام هستند و به دلیل دافعه ای که بین آنها ایجاد می شود همواره در محلول پخش هستند . برای حل این مشکل و ته نشین کردن ذرات باید ابتدا بار آنها را خنثی کرده و سپس ته نشینشان کرد . 

منعقد کننده

منعقد کننده ها یا کواگولانت ها ترکیباتی هستند که با اضافه شدن به آب تجزیه شده و یون هایی با چگالی بار زیاد ایجاد می کنند . این یون ها به ذرات معلق موجود چسپیده و بار آنها را خنثی می کنند . این عمل باعث می شود تا دافعه ناشی از همنام بودن بارها از بین رفته و شرایط برای ته نشینی مهیا گردد . منعقد کننده ها عموما در ساختار خود دارای فلزاتی با بار زیاد مانند آلومینیوم و آهن هستند . از این ترکیبات می توان به پلی آلومینیوم کلراید و آلومینیوم سولفات اشاره کرد . 

لخته ساز 

لخته سازها یا فلوکولانت ها ترکیباتی هستند عموما پلیمری ، این مواد برای برقراری ارتباط بین ذرات معلق به آب اضافه می شوند . جرم بالایی که فلوکولانتها دارند باعث می شود تا ذراتی را که به یکدیگر پیوند داده اند ته نشین کنند . فلوکولانت ها عموما ترکیباتی پلیمری و الکترولیتی هستند که به صورت موثری توانایی ته نشین کردن ذرات معلق را دارند . از این دسته ترکیبات می توان به پلی الکترولیت (آنیونی و کاتیونی ) ، پلی اکریل آمید و ... اشاره کرد .